zonder een tastbare bezoeker  

Iets opschrijven zonder een daadwerkelijke uitspraak te doen
is als deel uitmaken van een keuvelend gesprek dat

geen harde stemmen kent, geen geduw, de inhoud van het glas
in de hoogte houdt en niet in het gezicht van

de derde op rij die ineens een tegenstander blijkt, geen gestampvoet
of hoog op de benen uit de orde treden, een deur

die niet slaat, kortom de tweede zijn zoals de zesde en alleen maar
denken aan het onderscheid dat je maakt.

Genoegen nemen met dat kleine stukje vrijheid dat iedereen kent,
het aarzelend overschrijden van een

code, beleefdheid, goede opvoeding, en dan nog om je heen kijken
of die stap gezien wordt en bij een nieuw onderwerp

zo zachtjes praten dat je niet zeker weet of je wel gehoord bent dus
drie toastjes van de langskomende schaal pakken met

lekker veel zalm, o en mayonaise.